We are all collecting trauma’s in our lives and the body keeps the score. Every individual body tells its own story.
Net terug van een bijzonder leerzaam en inspirerend Tellington TTouch themaweekend voor Gezelschapsdieren met Instructor Bibi Degn, blijft deze uitspraak van haar in mijn hoofd hangen. De ervaringen – lichamelijk, mentaal en emotioneel – die mens en dier opdoen in hun leven, laten hun sporen achter op en in het lichaam. Soms zijn deze sporen voor iedereen duidelijk zichtbaar, in de vorm van een litteken, een amputatie of bijvoorbeeld overduidelijk mank lopen. Maar heel vaak zijn deze sporen veel minder of zelfs helemaal niet zichtbaar. Als wij mensen ergens last van hebben, ongemak of pijn ervaren is dat lang niet altijd duidelijk zichtbaar voor anderen. Zo ook bij dieren. Er zijn veel dieren met kleiner of groter ongemak, spanning, verkramping, pijn in het lichaam, zonder dat ze dat heel duidelijk laten zien. We ontdekken het vaak pas wanneer we de kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke details opmerken. Waar kijk je dan zoal naar? Nou bijvoorbeeld naar de manier waarop de hond z’n gewicht over z’n 4 poten verdeeld. Staat de hond ‘vierkant’, d.w.z. met z’n 4 poten netjes onder z’n lichaam, waarbij alle poten gelijk belast worden? Of plaatst de hond stelselmatig één poot naar op zij of naar achteren? Wisselt de hond in sneller gangwerk (draf, galop) gemakkelijk af tussen links en rechts? Zit de hond recht op z’n achterpoten/billen of hangt hij een beetje meer naar links of naar rechts. En wanneer de hond op één bil gaat zitten is dat dan altijd op dezelfde kant? Ligt de hond op beide zijden even vaak of bij nader inzien altijd op dezelfde kant? Ook de vacht kan boekdelen spreken, let eens op verandering van ligging van haar, opmerkelijke kruinen, veranderingen in kleur en kwaliteit van de beharing etc.
Al deze losse detail observaties zeggen nog niet zoveel. Neem ze voorlopig alleen maar waar. Zonder waardeoordeel. Wanneer het lichaam vervolgens rustig en aandachtig met de handen wordt afgetast, geeft het lijf geleidelijk aan z’n verhaal prijs. Al voelend valt te achterhalen òf en zo ja wáár precies spieren en weefsels gespannen of ontspannen zijn. Of er verschil in bespiering is links/rechts, voor/achter. Welke delen van het lichaam opvallend warm of koud aanvoelen, of er deukjes, intrekkingen, verhardingen of littekens voelbaar zijn of juist zwellingen, hobbels & bobbels. Wanneer het lichaam z’n verhaal vertelt is het ook interessant te observeren hoe de hond reageert op het aftasten met de handen. Is aanraken overal oké of zijn er duidelijke ‘no go areas’? Draait de hond op aanraking van bepaalde lichaamsdelen z’n kop plots naar je hand, of beweegt hij z’n lijf dan onder je handen vandaan? Of gaat hij prompt zitten wanneer je zijn achterpoten wilt aftasten etc. Allemaal kleine aanwijzingen dat op die plek in het lichaam zich mogelijk iets afspeelt.
Observatie en palpatie levert samen een mooi compleet plaatje. Tellington TTouch practitioners worden niet opgeleid om diagnoses te stellen, maar leren wel het lichaamsverhaal van een dier te lezen. En het mooie is, dat met behulp van de Tellington TTouch methodieken, ook andere wendingen aan dat verhaal gegeven kunnen worden. Het is zelfs mogelijk om afdrukken, indrukken, sporen die in de loop der tijd zijn achtergelaten op het lichaam, te vervagen of zelfs in z’n geheel te wissen.
Monique Staring
